Το ΣΕΗ δηλώνει τη βαθιά ανησυχία του σχετικά με τα – τουλάχιστον αξιοπερίεργα – τεκταινόμενα στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, όπως αυτά αποτυπώνονται από χτες σε σχετικά δημοσιεύματα του Τύπου.

Μας απασχολεί ιδιαίτερα το ότι η Διοίκηση του Θεάτρου Τέχνης επικαλούμενη την “μη ύπαρξη συλλόγου σπουδαστών” δεν πήρε θέση απέναντι στα ζητήματα που επί πολλούς μήνες θέτουν οι σπουδαστές και, πολύ περισσότερο, εξέθεσε – σύμφωνα με τα όσα καταγγέλονται – ακόμα και εμπιστευτικές επιστολές τους στα ίδια τα πρόσωπα για τα οποία το σώμα της συνέλευσης των μαθητών έθεσε θέμα.

Επιπλέον, η καταγγελόμενη τρομοκράτηση των σπουδαστών με θυροκόλληση ΦΕΚ στη σχολή και – κυρίως – η απόρριψη του αιτήματός τους για ακρόαση από το ΔΣ μας ανησυχεί επίσης, καθώς τέτοιου είδους τακτικές δε συνάδουν με την εκπαιδευτική και καλλιτεχνική λειτουργία, ιδίως για ένα θέατρο με τόσο μακρά και βαριά ιστορία στην πολιτιστική ζωή του τόπου μας.

Το δε γεγονός του εξαναγκασμού σε παραίτηση δύο ιστορικών στελεχών του ΔΣ του Θεάτρου και μελών του Σωματείου μας, επί σειρά ετών καθηγητών στη σχολή αυτή, αλλά και σπουδαίων καλλιτεχνών με μακρά επίσης παρακαταθήκη, καταδεικνύει πως οι χειρισμοί του ΔΣ του Θεάτρου Τέχνης υπήρξαν τουλάχιστον ατυχείς και σε καμία περίπτωση προς την κατεύθυνση επίλυσης σοβαρών ζητημάτων, που άπτονται της ελευθερίας έκφρασης, αλλά και προστασίας θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Σε μια συγκυρία, που σύσσωμος ο καλλιτεχνικός κόσμος, επαγγελματίες και σπουδαστές, βρίσκεται πάνω από δύο μήνες στο δρόμο προασπιζόμενος την αξία των καλλιτεχνικών σπουδών, τέτοιες πρακτικές δε βοηθούν και σίγουρα μας πηγαίνουν πολύ πίσω, διακινδυνεύοντας εκτός των άλλων την ίδια την αξία του αγώνα μας.

Δεδομένου ότι μετά τις παραιτήσεις δεν υφίσταται πλέον το ΔΣ του θεάτρου Τέχνης, καλούμε τώρα τη Γενική Συνέλευσή του να σταθεί στο ύψος του εκπαιδευτικού και καλλιτεχνικού της καθήκοντος, της ιστορίας αυτού του θεάτρου, της άμεσης σχέσης της Σχολής του με όλες τις υπόλοιπες και να επανεξετάσει τη στάση της προς μια οριστική και καθαρή λύση αφενός απέναντι στα αιτήματα των σπουδαστών της Σχολής, αφετέρου προς την διασφάλιση του έτους τους και την αποτροπή του κινδύνου να μην ολοκληρωθεί.

Η επί τόσο καιρό “σιωπή” του θεάτρου για αυτά τα ζητήματα υπονομεύει αντικειμενικά τη θέση των σπουδαστών και, σύμφωνα με τα όσα καταγγέλονται, καλλιεργεί κλίμα ανασφάλειας και φόβου στη Σχολή, κάτι που, φυσικά, δεν έχει θέση στην καλλιτεχνική παιδεία που προασπιζόμαστε.