Με έκπληξη και απογοήτευση διαβάσαμε την ανακοίνωση της Κοσμητείας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, η οποία στηρίζει την προσφυγή του ΠΕΣΥΘ κατά της ΚΥΑ ισοτίμησης των διπλωμάτων των ηθοποιών, επειδή δήθεν αυτή η ισοτίμηση προσβάλλει τα δικαιώματα των αποφοίτων των τμημάτων Θεατρολογίας.

Ξεκαθαρίζουμε ότι η εν λόγω Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ Β’ 3196/2-8-2018) δεν αφορά γενικά τη διαβάθμιση των σπουδών, αλλά την ισοτίμηση των διπλωμάτων δραματικών σχολών όσων αποφοίτων δεν είχαν προλάβει να τα ισοτιμήσουν με πτυχία ΤΕΙ μέχρι το 2003. Θυμίζουμε, για μια ακόμη φορά, πως το όργανο που παρείχε αυτήν την ισοτίμηση (ΙΤΕ) έκλεισε το 2003. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχουν απόφοιτοι δύο ταχυτήτων, ακόμα και της ίδιας χρονιάς, κάποιοι εκ των οποίων είχαν ισοτιμημένα με ΤΕΙ πτυχία και κάποιοι όχι. Αυτή την αντισυνταγματική ανισονομία αποκατέστησε ο νόμος του 2017. Από το 2003 όμως και έπειτα, τα διπλώματα των ηθοποιών παραμένουν αδιαβάθμητα και «ισοδυναμούν» με Απολυτήριο Λυκείου, καθώς νόμος του 2001 έδωσε στα ΤΕΙ περιθώριο μέχρι το 2003 για να αλλάξουν το πρόγραμμα σπουδών τους ώστε να μετατραπούν σε ΑΤΕΙ.

Η ανακοίνωση της Κοσμητείας λοιπόν είναι ανακριβής, βασίζεται σε αναληθή στοιχεία και αποβλέπει καταφανώς στη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων.

Είναι ιδιαίτερα λυπηρό σε μια δημοκρατική κοινωνία, που ομολογουμένως δοκιμάζεται από χρόνια οικονομική κρίση, ένας κλάδος εργαζομένων να στρέφεται ανθρωποφαγικά εναντίον ενός άλλου, κινούμενος μόνο από κοινωνικό αυτοματισμό. Το δίκαιο αίτημα αναγνώρισης του τίτλου σπουδών των αδειοδοτημένων και εγκεκριμένων από το ΥΠΠΟ δραματικών σχολών, για κανέναν λόγο δεν στρέφεται εναντίον άλλων εργαζόμενων, πολλώ δε μάλλον δεν συνιστά περιορισμό των δικαιωμάτων τους.

Για τον κλάδο μας, ένα μικρό μόνο μέρος του ζητήματος είναι τελικά το αν θα μπορούν απόφοιτοι δραματικών σχολών να διδάξουν στην εκπαίδευση. Άλλωστε για να γίνει αυτό, απαιτείται, πέραν του καλλιτεχνικού πτυχίου, οπωσδήποτε και παιδαγωγική επάρκεια. Η μη αναγνώριση των διπλωμάτων μας σημαίνει, κυρίως, ότι, επειδή ακριβώς ισοδυναμούν με απολυτήριο Λυκείου, οι ηθοποιοί δεν μπορούμε να κάνουμε μεταπτυχιακά στην ειδικότητά μας, ότι όσοι είμαστε κάτοχοι master ή PhD ξένων πανεπιστημίων (που μας δέχτηκαν είτε λόγω παράλληλης κατοχής πτυχίου άλλου γνωστικού αντικειμένου, είτε αναγνωρίζοντας τη χαώδη ελληνική πραγματικότητα), όταν επιστρέφουμε στην Ελλάδα, αυτά δεν αναγνωρίζονται, ότι στον ΟΑΕΔ επιδοτούμαστε αναλογικά λιγότερο, ότι εν τέλει οι εργασιακές μας απολαβές είναι μειωμένες. Ας σημειωθεί επιπλέον ότι, εκτός από τους ηθοποιούς, αυτό συμπαρασύρει και τους σκηνοθέτες, τους κινηματογραφιστές, τους χορευτές, τους χορογράφους, κλπ, όλους δηλαδή τους καλλιτέχνες των Παραστατικών Τεχνών που έχουν αδιαβάθμητους τίτλους σπουδών. Στη ζυγαριά, συνεπώς, μπαίνει από τη μια το μικρό πιθανό όφελος του κλάδου των θεατρολόγων, κι από την άλλη η ολέθρια απαξίωση και υποβάθμιση ενός πλήθους άλλων κλάδων!

Καταγγέλλουμε, λοιπόν, τη στάση της Κοσμητείας ως συντεχνιακή και άδικη, αφού, περιέργως πως, απαιτεί από έναν κλάδο να μην αιτηθεί αναγνώριση και διαβάθμιση των προσόντων του και να συναποδεχτεί τον παραλογισμό οι τριετείς πρακτικές σπουδές της Θεατρικής Τέχνης να ισοδυναμούν με προσόντα ανειδίκευτου εργάτη, μόνο και μόνο για να μην κινδυνεύσουν οι προσλήψεις ενός άλλου κλάδου στην εκπαίδευση.

Καλούμε την Κοσμητεία, και επ’ ευκαιρία και τον ΠΕΣΥΘ, που πρώτος προσέφυγε εναντίον της συγκεκριμένης ΚΥΑ, να σταθούν δίπλα μας στο πάγιο και δίκαιο αίτημα δημιουργίας ανώτατης βαθμίδας σπουδών στις Παραστατικές Τέχνες στα πρότυπα της Σχολής Καλών Τεχνών και να εγκαταλείψουν την σθεναρή και μακροχρόνια αντίθεσή τους σε οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια. Πρέπει να σημειωθεί, ότι οι όποιες αντίστοιχες υπάρχουσες πανεπιστημιακές δομές δέχονται φοιτητές μόνο μέσω των Πανελλήνιων εξετάσεων, γεγονός που δεν συνάδει με καλλιτεχνικές διαδικασίες.

Η κατάσταση αυτή, που δημιουργήθηκε με ευθύνη όλων των Κυβερνήσεων, εναντιώνεται τελικά στο ίδιο το πολίτευμά μας και την ισονομία. Το ίδιο το ΥΠΠΟ αναγνωρίζει τις δραματικές σχολές, διότι η πρακτική διδασκαλία της θεατρικής τέχνης μόνον εκεί προσφέρεται. Δεν συγκρούονται λοιπόν τα δικαιώματα των ηθοποιών και των αποφοίτων θεατρικών σπουδών. Έχουμε δικαίωμα, εφόσον με κρατική σφραγίδα λάβαμε πρακτική θεατρική εκπαίδευση και τιτλοφορούμαστε ηθοποιοί, να αναγνωριζόμαστε ως τέτοιοι, τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας. Έχουμε δικαίωμα να διευρύνουμε κι εμείς τους ορίζοντές μας, να παρακολουθήσουμε μεταπτυχιακά, να εξελιχθούμε πάνω σε αυτό που σπουδάσαμε.

Γιατί, τελικά, αυτή η κατάσταση δεν υποτιμά απλώς έναν κλάδο, αλλά τον ίδιο τον Θεατρικό Πολιτισμό, αφού δεν αναγνωρίζει την πρακτική εκπαίδευση ως βασικό γενεσιουργό στοιχείο του θεάτρου.

Χωρίς θεατρική πράξη, ο «περί θεάτρου λόγος» στερείται νοήματος.

ΓΙΑ το ΔΣ του ΣΕΗ

Ο Πρόεδρος  Σπύρος Μπιμπίλας

Ο Γεν. Γραμματέας  Άρης Λάσκος

 

 

Καταρχάς, εκφράζουμε την διαμαρτυρία μας για το ότι το ΣΕΗ, το πλέον ιστορικό σωματείο του Πολιτισμού, δεν κλήθηκε στην συζήτηση αρμόδιων φορέων στην Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων για να καταθέσει την εισήγησή του για το νομοσχέδιο αυτό.

Σχετικά με το νομοσχέδιο τώρα:

Είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι για τον σκοπό ίδρυσης και λειτουργίας του ΑΚΡΟΠΟΛ. Διαπιστώνουμε ως κεντρική στόχευση την υποχρέωση ο καλλιτέχνης/ δημιουργός να περιβληθεί και ρόλο παραγωγού/manager/leader/curator του εαυτού του. Με το πρόσχημα των προβλημάτων που μέχρι στιγμής παρατηρούνται στην εκτέλεση παραγωγής και διασύνδεση των καλλιτεχνικών παραγωγών, το ΑΚΡΟΠΟΛ, αντί να συσταθεί ως φορέας που θα διευκολύνει αυτές τις διαδικασίες ή θα αξιοποιεί επιστήμονες της πολιτιστικής διαχείρισης, συστήνεται ως ένα άλλου τύπου Δημόσιο ΙΕΚ που θα επιμορφώνει με σεμινάρια και εργαστήρια καλλιτέχνες για να αποκτήσουν διοικητική εμπειρία.

Ζήτημα όμως γεννάται και με αυτήν την παρεχόμενη «εκπαίδευση». Την στιγμή που η καλλιτεχνική εκπαίδευση στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζεται και παραμένει αδιαβάθμητη (στερώντας την δυνατότητα από τους καλλιτέχνες να κάνουν ακόμα και μεταπτυχιακές σπουδές), το ΑΚΡΟΠΟΛ, αφού σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση θεωρεί ότι οι καλλιτέχνες υστερούν σε διοικητικές γνώσεις, παγιώνει την αντίληψη για ιδιωτική εκπαίδευση και μάλιστα σε άτυπη μορφή: σεμινάρια, επιμορφώσεις, ανούσιοι τίτλοι σπουδών.

Από τους σκοπούς του κιόλας φαίνεται, ότι σταδιακά το ΑΚΡΟΠΟΛ θα υποκαταστήσει σε αρμοδιότητες το Υπουργείο Πολιτισμού, κάτι που μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Ανάμεσά τους προβλέπονται η διάθεση εργαλείων για εξεύρεση πόρων, η χρηματοδότηση ή και επιδότηση παραγωγών και η χορήγηση υποτροφιών. Δεν κατανοούμε γιατί είναι επιτακτικής ανάγκης η δημιουργία ενός νέου φορέα με αυτές τις αρμοδιότητες, τη στιγμή που το Υπουργείο Πολιτισμού ήδη διαθέτει και τους υπαλλήλους, αλλά και τις σχετικές δομές και επιτροπές (πολλές εκ των οποίων μάλιστα λειτουργούν αμισθί σε αντίθεση με το αμειβόμενο ΔΣ του ΑΚΡΟΠΟΛ). Σημείο που μας ανησυχεί ιδιαίτερα, είναι και η αναφορά των πόρων του ΑΚΡΟΠΟΛ, στους οποίους περιλαμβάνονται και ίδιος ο τακτικός προϋπολογισμός του ΥΠΠΟ (που αυτόματα σημαίνει και την μείωση του δικού του, επιβεβαιώνοντας την ανησυχία μας για εκχώρηση αρμοδιοτήτων του ΥΠΠΟ σε ένα ΝΠΙΔ) και σχεδόν όλες οι πηγές χρηματοδότησης του ΥΠΠΟ.

Πολλώ δε μάλλον, όταν έχει επιλεγεί ένα σχεδόν αποκλειστικά προσωποπαγές σχήμα Διοίκησης, με έναν καλλιτεχνικό διευθυντή και ένα εξαιρετικά μικρό διοικητικό Συμβούλιο. Δεν προβλέπεται οικονομικός και διοικητικός διευθυντής για έναν φορέα τέτοιου μεγέθους, (κάτι που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους εποπτευόμενους φορείς και ενέχει κινδύνους για το δημόσιο συμφέρον), ενώ στον Διευθυντή δίνονται υπερεξουσίες. Δημιουργείται δηλαδή μια συγκεντρωτική δομή, που θα χαράσσει μια προσωπικής σύλληψης πολιτιστική πολιτική. Πώς θα επιλέγουν ο Διευθυντής και το ΔΣ την χρηματοδότηση των μελών του ΑΚΡΟΠΟΛ; Με ποια κριτήρια; Γιατί έχουν αποκλειστεί εκπρόσωποι των οικείων φορέων (Σωματείων και Επιμελητηρίων) από τον σχεδιασμό της διοίκησης του νέου φορέα, όπως συμβαίνει σε άλλα διοικητικά συμβούλια (πχ. Εθνικό Θέατρο, ΚΘΒΕ); Ταυτόχρονα, στο σχέδιο νόμου δεν δίνεται βάρος στα καλλιτεχνικά εχέγγυα των προσώπων που θα επιλεγούν. Πολύ πιθανά δηλαδή ο νέος φορέας θα διοικείται από ανθρώπους που δεν έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο και τον σκοπό του ΑΚΡΟΠΟΛ. Μάλιστα, παρά τα επίπονα διδάγματα παλαιότερων ετών κι ενώ θεωρητικά ο Διευθυντής θα επιλέγεται από πρόσκληση, υπάρχει ρύθμιση που ορίζει ότι ο πρώτος Διευθυντής θα διοριστεί απευθείας από το Υπουργείο για 2 χρόνια.

Παράλληλα, δεν είναι σαφής ο τρόπος παραχώρησης των κτιριακών εγκαταστάσεων (πρόκειται για ενοικίαση;). Ενώ δηλαδή αναντίρρητο πρόβλημα των καλλιτεχνών είναι η ανεπάρκεια ή/και το υψηλό κόστος χώρων πρόβας και δημιουργίας, ο νέος φορέας δεν ορίζει επακριβώς πώς θα λειτουργεί. Δεν επιλέγεται η δωρεάν παραχώρηση των χώρων του για εκδηλώσεις των συναφών σωματείων ή για πρόβες καλλιτεχνών (πρακτική που πιλοτικά είχε ξεκινήσει και στον ΟΜΜΑ και δυστυχώς εγκαταλείφθηκε). Ιδιαίτερα θολό παραμένει και το θέμα των residencies. Θα είναι το ΑΚΡΟΠΟΛ ο χώρος αυτών ή θα είναι ένας φορέας που απλά θα πληροφορεί για την ύπαρξή τους;

Ασάφεια (δημιουργική;) επίσης διαπιστώνουμε και για τις προσφερόμενες χρηματοδοτήσεις και υποτροφίες, καθώς στην έκθεση του ΓΛΚ δεν υπάρχει πρόβλεψη για το ύψος του κονδυλίου. Μιλάμε πάλι για αναιμικές επιχορηγήσεις – όπως το πρόσφατο ΦΕΚ με 12 και 16.000 ευρώ για θεατρικές παραγωγές 2-6 ατόμων – που σε καμία περίπτωση δεν θα διασφαλίζουν αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις και επιτείνουν την εργασιακή ανασφάλεια; Σε κάθε περίπτωση, με ποια κριτήρια θα δίνονται; Θα καταργηθούν οι σχετικές Επιτροπές του Υπουργείου; Κι αν γίνει αυτό, πώς διασφαλίζεται η γνωσιακή και ουσιαστική σχέση του ΔΣ με τα επιχορηγούμενα σχήματα;

Ειδικότερα για το θέατρο και τους ηθοποιούς, αντιλαμβανόμαστε ότι το ΑΚΡΟΠΟΛ δεν τους εντάσσει στις προτεραιότητές του και η στόχευση είναι κυρίως στα εικαστικά και τα νέα μέσα. Μας προβληματίζει το ότι εξαγγέλλεται μια νέα ψηφιακή βιβλιοθήκη, ενώ το αρχείο της βιβλιοθήκης του Θεατρικού Μουσείου αραχνιάζει σε κάποια αποθήκη της ΕΡΤ και το διαχρονικό ζήτημα του Θεατρικού Μουσείου χρονίζει και δεν έχει ΑΚΟΜΑ λυθεί!

*** Επ’ ευκαιρίας, πάνω στο ίδιο θέμα ζητάμε εκ νέου από το ΥΠΠΟΑ την φροντίδα για την άμεση επαναλειτουργία του, εκφράζοντας και την απορία γιατί κάποιος εκπρόσωπός του δεν βρέθηκε επίσης ανάμεσα στους συνομιλητές της διαβούλευσης, αν και όπως πληροφορηθήκαμε, κάτι τέτοιο είχε ζητηθεί.***

Κλείνοντας τις παρατηρήσεις μας, στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται μεταξύ άλλων «η συμμετοχή του κοινού στο σχεδιασμό πολιτιστικών δραστηριοτήτων και τη δημιουργία καλλιτεχνικού και δημιουργικού περιεχομένου», κάτι που γενικόλογο καθώς είναι, εγκυμονεί ενδεχομένως κινδύνους για λογοδοσία του καλλιτεχνικού έργου στο κοινό του, καθώς και εξάρτησή του από αυτό, με απρόβλεπτες συνέπειες.

ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΑ

Κατόπιν όλων αυτών,

και ενώ αναγνωρίζουμε ως επιτακτική την ευκαιρία αξιοποίησης ευρωπαϊκών κονδυλίων, που έχουν μείνει επί σειρά ετών ανεκμετάλλευτα, και την ενίσχυση των καλλιτεχνών κάθε ειδικότητας (ατομικά ή σε ομάδες) στο ίδιο τους το καλλιτεχνικό τους έργο και δευτερευόντως – και μόνο προαιρετικά – στον οικονομικό και γνωσιακό τομέα της δημιουργίας και προβολής του,

θεωρούμε το παρόν νομοσχέδιο ηθελημένα ασαφές και επικίνδυνο ως προς τα οριζόμενά του και σε λάθος στόχευση ως προς τον σκοπό σύστασης του νέου Φορέα. Υπάρχουν ζητήματα διαφάνειας, λειτουργίας και, κυρίως, αντίληψης του Πολιτισμού.

Δεν είμαστε σύμφωνοι στην οικονομική αντιμετώπιση του πολιτιστικού αγαθού ως εμπορεύματος και δεν θεωρούμε πως η στήριξη των καλλιτεχνών επέρχεται από την θεσμοθέτηση του δίπτυχου καλλιτέχνης – manager.

Δεν πιστεύουμε ότι για την απαξίωση του Πολιτισμού είναι υπεύθυνοι οι καλλιτέχνες και οι «ελλιπείς διοικητικές τους ικανότητες».

Ως εκ τούτου, ζητούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου και την εκ του μηδενός συζήτηση με τους οικείους φορείς και Σωματεία.

Για το ΔΣ του ΣΕΗ

 

Ο Πρόεδρος Σπύρος Μπιμπίλας

Ο Γεν. Γραμματέας Άρης Λάσκος

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ- ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΕΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ

Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών χαιρετίζει την αποφασιστική και μαχητική στάση των κατοίκων των νησιών του Β. Αιγαίου, που κατάφερε την απομάκρυνση των δυνάμεων καταστολής από τα νησιά.

Ο αγώνας των εργαζόμενων των νησιών, η αποφασιστική τους απάντηση απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης,  να επισφραγίσει το αίσχος του εγκλεισμού χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών , μας αποδεικνύει περίτρανα πως όταν οι εργαζόμενοι θέλουν, μπορούν.

Τις τελευταίες μέρες άλλωστε, βρισκόμαστε μπροστά σε συνεχείς εξελίξεις, που όλες έχουν στο στόχαστρο τους εργαζόμενους.  Η κυβέρνηση, προκειμένου να προχωρήσει με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα μια σειρά από μέτρα ενάντια σε εργαζόμενους και νεολαία, στέλνει τα ΜΑΤ και το στρατό να κάνουν απόβαση στα νησιά, να αποψιλώνουν τα δάση προκειμένου να περάσουν σαν άλλες «δυνάμεις κατοχής».  Στήνει κλούβες προκειμένου να κρατήσει έξω από το συνέδριο της ΓΣΕΕ τους πραγματικούς εργαζόμενους και να παρθούν αποφάσεις μεταξύ κυβέρνησης και εργοδοσίας, ώστε να διευκολυνθεί το έργο τους και η ανάπτυξή τους. Καταργεί και στην πράξη το άσυλο στέλνοντας αστυνομικούς, που έκαναν χρήση χειροβομβίδων κρότου λάμψης, την ώρα που μέσα στο πανεπιστήμιο βρίσκονταν φοιτητές.

Η καταμέτρηση θα μπορούσε να μη έχει τέλος.  Η κυβέρνηση είναι φανερό πως θα κάνει τα πάντα για να περάσει τα αντιλαϊκά μέτρα που έχει αποφασίσει, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η οικονομία στις δικές μας πλάτες, με τους δικούς τους όρους.

Το αίσχος της βίας , είτε αυτή προέρχεται από τις δυνάμεις καταστολής, είτε από νομοσχέδια που μας στερούν κατεκτημένα δικαιώματα πρέπει να λάβει απάντηση.  Να συνεχιστεί ο αγώνας ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ιμεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ενάντια στο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο, ενάντια στην προσπάθεια φίμωσης των οργανώσεων των εργαζόμενων.

1. Στεκόμαστε δίπλα στους πρόσφυγες που είναι τα θύματα των Ιμπεριαλιστικών πολέμων που διεξάγονται εδώ και χρόνια στην Περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στο πλαίσιο της μοιρασιάς των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενέργειας στις περιοχές αυτές.
2. Απαιτούμε να κλείσουν τώρα όλα τα Hotspot και τα κέντρα κράτησης μεταναστών (ανοιχτού και κλειστού τύπου) και να δοθούν χαρτιά σε όλους τους μετανάστες ώστε να μεταβούν στην χώρα προορισμού τους.
3. Ζητάμε την άμεση απεμπλοκή της χώρας μας από τους Ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που με την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, έχοντας κάνει απ’ άκρη σ’ άκρη την Ελλάδα ένα τεράστιο ορμητήριο Νατοϊκών Βάσεων (Σούδα, Λάρισα, Άραξος κ.α.), θέτοντας την χώρα μας ως μελλοντικό στόχο και βάζοντας έτσι σε κίνδυνο τον ίδιο τον Ελληνικό λαό.

Για το ΣΕΗ,

Ο Πρόεδρος

Η Γεν. Γραμματέας

Δημήτρης Αντωνιάδης

Ήρα Ρόκου