// 22/4/2020 //

Έφυγε από την ζωή, την Κυριακή του Πάσχα, στα 79 του χρόνια, ο συνάδελφος ηθοποιός και ράφτης, Χρήστος Αναστασόπουλος. Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Χρίστος Κόκκινος, συνάδελφος και φίλος του, έγραψε για αυτόν:

“O Χρήστος Αναστασόπουλος, κάτοικος Πετρούπολης, γεννήθηκε το 1941 στον Πειραιά, με καταγωγή από την Τρίπολη. Ο πατέρας του ράφτης στο επάγγελμα. Σαν ανεψιός που ήταν, του γνωστού επιχειρηματία Βασίλη Μπουρνέλη, κατοικούσε τα πρώτα χρόνια μέσα στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ όσο το έφτιαχναν.

Αποφοίτησε από την Δραματική σχολή του Καρόλου Κουν. Περιόδευσε με μεγάλους θιάσους στην επαρχία. Συνεργάστηκε στο θέατρο με μεγάλα ονόματα, όπως με την Λαμπέτη, τον Ληναίο, τον Καρακατσάνη κ.α. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη ραπτική. Άνοιξε δικό του ραφτάδικο και εντευκτήριο για ηθοποιούς, στο δικό του χώρο, μέσα στη στοά «ΑΛΦΑ» απέναντι ακριβώς από το θέατρο, όπου και ραβόταν πάρα πολλοί ηθοποιοί, μιας και ήταν αθόρυβος και πολύ αγαπητός απ’ όλους.

Ήταν μέλος στο ΣΕΗ, το ΤΑΣΕΗ και τον “ΔΙΟΝΥΣΟ”. Ο Χρήστος χαρακτηριζόταν από τον κλάδο και όλους τους συν αυτό, ΜΕΙΛΙΧΙΟΣ, ΔΟΤΙΚΟΣ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΗΜΟΣ και ως Άνθρωπος που να προσφέρει ανιδιοτελώς σε κάθε ώρα ανάγκης συνανθρώπων και στιγμή.

Χρίστος κόκκινος”

Έφυγε από τη ζωή ο συνάδελφος ηθοποιός Μπάμπης Γιωτόπουλος, ανήμερα το Πάσχα, σε ηλικία 89 ετών.

O συνάδελφος συμμετείχε σε πολλές παραστάσεις στο Εθνικό και στο “ελεύθερο” θέατρο, σε δεκάδες σήριαλ και ταινίες, αλλά υπήρξε και πολύ καλός ζωγράφος, με δύο ατομικές εκθέσεις στο ενεργητικό του.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Μεγάλωσε στη Λάρισα και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς η οικογένειά του έζησε στις κακουχίες της Κατοχής.

Το 1955 έγινε μέλος του ΣΕΗ.

Αφ’ ότου γύρισε στην Αθήνα, αποφοίτησε από την δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ξεκίνησε να παίζει στο θέατρο σε ηλικία 29 ετών και από το 1970 συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, μεταξύ των οποίων «Η γειτονιά του Τσέχωφ» του Νότη Περγιάλη, «Υπηρέτης δυο αφεντάδων» του Κάρλο Γκολντόνι, «Φον Δημητράκης» του Δημήτρη Ψαθά και «Χάρβεϊ» της Μαίρη Τσέις, ενώ συνεργάστηκε την περίοδο 1968-1991 με το Εθνικό Θέατρο απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Τελευταία του συμμετοχή ήταν στην «Κατάδικός μου» της Ελένης Ράντου, στο θέατρο Διάνα.

Στον κινηματογράφο έπαιξε σε πολλές ταινίες. Ανάμεσά τους οι «Τρεις εποχές» (1996), «Το κλάμα βγήκε απ’ τον Παράδεισο» (2001), «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» (2002), «Ο βασιλιάς» (2002), «Ένα τραγούδι δε φτάνει» (2003), «Η χορωδία του Χαρίτωνα» (2005) και «Έτερος Εγώ» (2016).

Μεταξύ άλλων, στην τηλεόραση είχε εμφανιστεί σε δημοφιλείς σειρές όπως το «Μινόρε της Αυγής», «Τα ψάθινα καπέλα», «Γιούγκερμαν», «Είσαι το ταίρι μου», «Singles», «Παππούδες εν δράσει», «Το δις εξαμαρτείν», ενώ τελευταία του συμμετοχή ήταν στο «Ταμάμ».

Το ΣΕΗ εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια και τους οικείους του.

Έφυγε ξαφνικά από την ζωή, πολύ νέος, ο αγαπημένος συνάδελφος Κωνσταντίνος Λεβαντής, μετά από ανακοπή καρδιάς.
Παρά το σύντομο της ζωής του, συμμετείχε σε πολλές παραγωγές σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση.
Ξεκίνησε τις σπουδές του το 1995 στο θεατρικό εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου, μέχρι το 1997, για να τις ολοκληρώσει το 2013 στην “Αθηναϊκή Σκηνή” του Κάλβου Καλαμπόκη.
Κάνοντας παράλληλα κι άλλες δουλειές για να επιβιώσει, είχε συμμετάσχει ήδη σε πολλές παραστάσεις (“Η Θεραπεία Του Κυρίου Λαμπρινού”, “Η Παγίδα” του Ρ. Τομά κ.ά.) κινηματογραφικές (“Ο Καλύτερός Μου Φίλος”, Dogs, Cats & Rats) και τηλεοπτικές παραγωγές (“Απαγορευμένη Αγάπη”, “Χωρικά Ύδατα”, κ.ά.), πριν ακόμα τελειώσει τις σπουδές του.
Σοβαρός και πιστός στην τέχνη που υπηρέτησε με πάθος, συμμετείχε σε πάνω από 30 παραστάσεις, μεγάλου μήκους ταινίες και τηλεοπτικές σειρές τα τελευταία 20 χρόνια.
Ιδιαίτερα αγαπητός στον κλάδο και με μεγάλη εκτίμηση, άφησε το δικό του στίγμα, όχι μόνο επάνω στη σκηνή αλλά και με την δράση του πλάι στο σωματείο. Με την στήριξή του στον αγώνα που κάνει το ΣΕΗ 4 χρόνια τώρα για την Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, στην οποία πίστευε ασταμάτητα, απέδειξε πώς ένα ενεργό καλλιτεχνικά μέλος του σωματείου, είναι ταυτόχρονα και μοχλός αγώνα στο κίνημα.
Θα τον θυμόμαστε και θα τον τιμάμε.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΕΗ εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του και στους οικείους του.

Με θλίψη αποχαιρετάμε τον αγαπημένο σκηνοθέτη και καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ Δράμας Αντώνη Παπαδόπουλο που έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Το 1984 αποφοίτησε από το τμήμα σκηνοθεσίας κινηματογράφου της Ακαδημίας του Κιέβου (πτυχίο και master). Επέστρεψε στην Ελλάδα όπου δίδαξε στη σχολή κινηματογράφου Χατζίκου. Στο χρόνο των σπουδών του σκηνοθέτησε για το θέατρο και έπαιξε σε διάφορα θεατρικά έργα, Γύρισε έξι ταινίες μικρού μήκους. Από το 1986 συνεργάστηκε με την κρατική τηλεόραση, γυρίζοντας για λογαριασμό της ΕΡΤ πολλά ντοκιμαντέρ και σειρές. Από το 1985 συμμετείχε ενεργά στην πρωτοβουλία υποστήριξης του φεστιβάλ Δράμας ως κυρίου φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα. Από το 1999 ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του έως και σήμερα. Από το 2003 ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου και από το 2004 έως το 2007 εργάστηκε ως διδάσκων καθηγητής, στην Σκηνοθεσία Κινηματογράφου, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Με την τεράστια εμπειρία του συμμετείχε σε πολλές Κριτικές Επιτροπές των Κινηματογραφικών θεσμών αλλα και ως μέλος στην κριτική επιτροπή των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας Κινηματογράφου του Υπουργείου Πολιτισμού από το 1999 έως το 2009. Επί 20 και πάνω χρόνια στήριξε το Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους με όλο του το είναι, μένοντας πιστός στην ανάγκη διάδοσης της ταινίας μικρού μήκους, ενθαρρύνοντας τους νέους δημιουργούς από κάθε πόλη και χώρα, επιμένοντας στο να κρατηθεί ο θεσμός του Φεστιβάλ ως θεσμός που θα απευθύνεται πλατιά σε κάθε νέο δημιουργό και καλλιτέχνη, που θα ενισχύει τη συνεργασία νέων και παλιών δημιουργών της ταινίας μικρού μήκους, που θα ανοίγει το διάλογο ανάμεσα στους φορείς και τους συντελεστές της κινηματογραφικής κοινότητας. Τον περασμένο Ιανουάριο βραβεύτηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών την προσφορά του στον πολιτισμό και στον χώρο του κινηματογράφου. Τον τελευταίο καιρό, παρ’ όλες τις αντιξοότητες , δούλευε τη μεγάλου μήκους ταινία του «Άγουρα Πορτοκάλια» βασισμένη στο μυθιστόρημα «10 ατελείωτες ώρες» του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή. Το ΣΕΗ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του και τους οικείους του. Η κηδεία του

Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 30 Μαρτίου, στις 12:30, στο Κοιμητήριο Παπάγου.

To Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών αποχαιρετά το συνάδελφο Πάνο Χατζηκουτσέλη .

Συνάδελφος που άφησε το στίγμα του στο χώρο μας συμμετέχοντας σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, σε κινηματογραφικές ταινίες… Συχνότερη υπήρξε η επαφή του με την μικρή οθόνη, όπου και συμμετείχε – με πρωταγωνιστικούς ρόλους πολλές φορές – σε πλήθος τηλεοπτικών σειρών, μέσα από τις οποίες έγινε αγαπητός στο ευρύ κοινό.

Σπούδασε στη “Δραματική Σχολή Αθηνών” του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο με τον θίασο Έλλης Λαμπέτη – Ντίνου Ηλιόπουλου το 1971 (“Γλυκειά Ίρμα” του Α. Μπρεφόρ) και στην τηλεόραση, στην σειρά «Αναδυόμενη», το 1978 από την ΥΕΝΕΔ. Σημαντική ήταν και η παρουσία του σε τηλεοπτικές εκπομπές και τηλεπαιχνίδια, σε αρκετά και ως παρουσιαστής.

Ταυτόχρονα, εργάστηκε ως σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, ενώ περίπου για πέντε χρόνια υπήρξε και καθηγητής υποκριτικής στη Δραματική Σχολή Ευγενίας Χατζίκου.

Θα θυμόμαστε τον αγαπημένο πολυπράγμων συνάδελφο, που λόγω των συνθηκών δεν μπορέσαμε να τον αποχαιρετήσουμε μαζικά. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.

Έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 85 ετών, ο συνάδελφος Αλέκος Ουδινότης. Ο συνάδελφος, μέλος του σωματείου από πολύ παλιά, έλαμψε στη σκηνή, όπως και στη ζωή.

Γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.

Απ’ευθείας μετά την αποφοίτησή του (1960), αλλά ακόμη και κατά τη διάρκεια της πολυετούς συνεργασίας του με το ΚΘΒΕ, συμμετείχε και διακρίθηκε σε πολλές ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές («Μια αιωνιότητα και μια μέρα» το 1998, «Κατηγορώ τους δυνατούς» το 1970, «Ταπεινός και καταφρονεμένος» το 1968, «Κοινωνία ώρα μηδέν» το 1966, «Με λύγισε η φτώχεια» το 1965 και πολλές άλλες).

Συνεργάστηκε από το 1974 με το ΚΘΒΕ ως ηθοποιός και σκηνοθέτης σε πάνω από 30 παραστάσεις όπως: «Θείος Βάνιας» του Αντόν Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου (1993), «Πάρτι γενεθλίων» του Χάρολντ Πίντερ, σε σκηνοθεσία Στέλιου Γούτη (1989), «Ο υπάλληλος» του Μιχαήλ Χουρμούζη, σε σκηνοθεσία Στέλιου Γούτη (1982), «Δύο απιστίες: Ασήμαντος πόνος/Επίδειξη μόδας» του Χάρολντ Πίντερ, σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη (1976), «Οι εχθροί» του Μαξίμ Γκόργκυ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη (1975), «Ο βυσσινόκηπος» του Αντόν Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη (1974) και πολλές ακόμα παραστάσεις. Τελευταία του παρουσία στην σκηνή του ΚΘΒΕ ήταν το 1999 με την παράσταση «Η σιωπή της Άλκηστης» της Τίνας Στεφανοπούλου και της Ομάδας Νέμεση, σε σκηνοθεσία του ίδιου

Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο του συναδέλφου, το ΚΘΒΕ, μεταξύ άλλων αναφέρει:

“Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια του αγαπημένου ηθοποιού Αλέκου Ουδινότη, που υπηρέτησε με ήθος το θέατρο και τον κινηματογράφο και διακρίθηκε σε σημαντικούς ρόλους.

Ο Αλέκος Ουδινότης υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους πρωταγωνιστές του ΚΘΒΕ. Η θητεία του σε αυτό ξεκίνησε το 1974 με την παράσταση «Ο βυσσινόκηπος» του Αντόν Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη, ενώ η τελευταία του συνεργασία με το ΚΘΒΕ ήταν το 1999 στην παράσταση «Η σιωπή της Άλκηστης», την οποία σκηνοθέτησε ο ίδιος.”

Αποχαιρετώντας τον, ο φίλος και στενός συνεργάτης του, Λεωνίδας Βαρδαρός, έγραψε τα παρακάτω:

“Αγαπητέ Αλέκο,

Λένε ότι οι ηθοποιοί του θεάτρου ξεχνιούνται μετά το πέρασμα τους από τη ζωή.
Τους ρόλους που ερμήνευσες με πάθος για την τελειότητά τους, θα θυμούνται για πολύ το θέατρο και οι θεατές.

Τα τελευταία 20 χρόνια οι διευθυντές του ΚΘΒΕ δεν σε κάλεσαν να χαρίσεις ακόμα μια ερμηνεία στο θέατρο.

Καλό ταξίδι φίλε, παθιασμένε άνθρωπε του θεάτρου!

“Λεωνίδας Βαρδαρός.

Έφυγε από τη ζωή το Σάββατο, 14/9/’19, σε ηλικία 61 ετών ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τάκης Σπυριδάκης μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Ο συνάδελφος γεννήθηκε στην Αίγινα στις 4/2/’58 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Έχει συμμετάσχει σε 13 ταινίες, ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο πραγματοποίησε το 1994 με την ταινία «Ο Κήπος του Θεού», της οποίας έγραψε και το σενάριο. Η ταινία τιμήθηκε με επτά κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ο Τάκης Σπυριδάκης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας «Γλυκιά Συμμορία», σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη (1983). Για την ερμηνεία του εκείνη απέσπασε το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Αξιοσημείωτη ήταν και η δεύτερη συμμετοχή του, στη «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περάκη (1984). Ακολούθησαν η «Πρωϊνή Περίπολος», «Προστάτης Οικογένειας», «Αυτή η Νύχτα Μένει», «Μαύρο Γάλα», «Κανείς δεν χάνει σε Όλα», «Φτηνά Τσιγάρα», «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου», «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο», «Ισοβίτες» και «4 Μαύρα Κοστούμια».

Το 1989 ο Τάκης Σπυριδάκης έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Βέρα Κρουζ», που απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο αντίστοιχο Φεστιβάλ, τιμήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας, το 1990.

Το ΔΣ του ΣΕΗ εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.