Ο πόλεμος τους σκοτώνει ότι άφησε όρθιο η ειρήνη τους

Την Παρασκευή 10 Οκτώβρη διαδηλώνουμε και διεκδικούμε να σταματήσει η σφαγή του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού, διεκδικούμε το δικαίωμα ο παλαιστινιακός λαός να αποκτήσει βιώσιμο και ανεξάρτητο κράτος, που δε θα είναι οικοδομήσιμο οικόπεδο από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Άλλωστε ακόμα και μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας οι επιχειρήσεις συνεχίζονται αμείωτα.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει ευθύνη για τη βοήθεια και το αφήγημα που προσφέρει στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα της εγχώριας αστικής τάξης για τα οποία ταυτόχρονα ξεζουμίζει και τους εργαζόμενους στη χώρα μας, φέρνοντας για ψήφιση στη Βουλή το αντεργατικό νομοσχέδιο για τη 13ωρη δουλειά.

 

Ο πόλεμος και η ένταση της εκμετάλλευσης είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Οι λαοί πληρώνουμε κάθε φορά το τίμημα, είτε σκοτωνόμαστε στη δουλειά, είτε στα πεδία των μαχών, για να μπορεί η εργοδοσία να μεγιστοποιεί τα κέρδη της. 

 

Το τελευταίο διάστημα οι μεγάλες κινητοποιήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί μας γεμίζουν αισιοδοξία και δείχνουν ότι ο λαός αντιδρά απέναντι στις πολιτικές που γεννούν Τέμπη, πολέμους, εξαθλίωση, ακρίβεια, εντατικοποίηση. Εκεί βρίσκεται η δική μας δύναμη, που μπορεί να φέρει ανατροπές στα σχέδια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.

 

Μετά την πετυχημένη απεργία της 1ης Οκτώβρη συνεχίζουμε την πάλη μας και ενάντια στο νομοσχέδιο της 13ωρης εργασίας που φέρνει η κυβέρνηση για ψήφιση στη Βουλή στις 14 Οκτώβρη. 

Το νομοσχέδιο είναι επιταγή των εργοδοτών και των ενώσεών τους, είναι ευθυγράμμιση με τις πρακτικές της ΕΕ, που θέλει εργαζόμενους ευέλικτους, φθηνούς, που να δουλεύουν όλη μέρα. 

Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε ότι στη συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή, το 50% των φορέων που έχει επιλέξει να τοποθετηθούν εκπροσωπούν την εργοδοσία και ταυτόχρονα αποκλείει γιατρούς και τεχνικούς εργασίας, που μπορούν να αποδείξουν την άμεση συμβολή της εντατικοποίησης της εργασίας, την αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, των επαγγελματικών ασθενειών. Κάτι που άλλωστε το έχουμε δει όλοι στους χώρους δουλειάς μας τα τελευταία χρόνια.

 

Δε δεχόμαστε να δουλεύουμε νύχτα με νύχτα και να σκοτωνόμαστε για την ανάπτυξή τους